Weiter zum Inhalt

Lia Brad Chisacof: Ρήγας. Ανέϰδοτα ϰείμενα [Rigas. Inedierte Texte]. Athen: Cyprus Univ. Press / Gutenberg 2011. 364 S. (4°), zahlreiche Abb. ISBN 978-960-01-1474-4.


Seiten 264 - 269

DOI https://doi.org/10.13173/zeitbalk.48.2.0264




Athen/Wien

1 Ρουμανιϰή Αϰαδημία, Ινστιτούτο Μελετών Νοτιο-Ανατολιϰής Ευϱώπης, Ρήγας, Ανέϰδοτα έϱγα, έϰδοση, μετάφϱαση ϰαι επίλογος Lia Brad Chisacof, Academia Română, Institutul de Studii Sud-Est Europene, Rigas, Scrieri inedite, ediţie, traducere şi postfaţa Lia Brad Chisacof, Bukarest 1998 (vgl. meine Rezension in Südost-Forschungen 59/60, 2000/01, 546–548), Lia Brad Chisacof: Antologie de litemtura greacă di Principatele Române. Proză şi teatru, secolele XVIII–XIX, Bucureşti 2003, 213–302 (rumänische Übersetzung 303–376) (vgl. meine Rezension in Parabasis 7 (2006), 507–509).

2 Die Identifizierung des Vorbildes nun bei G. Kechagioglu: Πεζογϱαφιϰή Ανθολογία. Αφηγηματιϰός γϱαπτός νεοελληνιϰός λόγος, Bd. I, Thessaloniki 2001, 687.

3 Sp. A. Evangelatos, Parabasis 3 (2000), 289–292, D. Spathis, „Στο εϱγαστήϱι της φαναϱιώτιϰης σάτιϱας“, Tα Ιστοϱιϰά 31 (1999), 486–496, W. Puchner, „Νέο θεατϱιϰό έϱγο του Ρήγα Βελεστινλή; Κϱιτιϰές παϱατηϱήσεις σε μια πϱοσωϱινή έϰδοση“, Parabasis 4 (2002), 295–309, ebenso in „Μελέτες για το θεατϱιϰό έϱγο του Pήγα Βελεστινλή: Τα Ολύμπια“, in: Εíδωλa ϰαι ομοιώματα. Πέντε θεατϱολογιϰάμελετήματα, Athen 2000, 27–68, bes. 56–65 und in der Einleitung der Neuausgabe: Pήγα Βελεστινλή: Τα Ολύμπια. Μετάφϱαση τον λιμπϱέτου τον Πέτϱο Μεταστάσιου Βιέννη 1797, Athen, Ίδϱυμα K. & E. Ουϱάνη 2000, 67–91. Vgl. auch ders., „Satirische Dialoge in dramatischer Form aus dem Phanar und den transdanubischen Fürstentümern 1690–1820“, Beiträge zur Theaterwissenschaft Südosteuropas und des mediterranen Raums, Bd. 2, Wien/Köln/Weimar 2007, 115–132, bes. 120f. Dazu nachträglich auch L. Axelos: Ρήγας Βελεστινλής. Σταθμοί ϰαι όϱια στην διαμόϱφωση της εθνιϰής ϰαι ϰοινωνιϰής συνείδησης στην Ρλλάδα, Athen 2003, 281–286 („Το Σαγανάϰι της τϱέλλας. Έϱγο του Ρήγα ή ανωνύμου;“).

4 Dazu nun G. I. Ionnescu-Gion: Nicolae P. Mavrogheni „o poznă a firii“, Bucureşti 2008, zur kykladischen Familie aus Konstantinopel bzw. Venedig vgl. M. Ţipău: Domnii fanarioţi în ţările române (1711–1821), Bucureşti 2005, 124–127.

5 „Firaris“ bezeichnet den Flüchtling, welchen Beinamen Alexandros Mavrokordatos zugelegt wurde, der sich vom Voevodenthron der Moldau nach Russland absetzte, um dem üblichen Schicksal der Phanarioten, dem gewaltsamen Tod auf Sultansbefehl, zu entgehen. Vgl. die Dialogsatire „Αλεξανδϱοβόδας ο ασυνείδητος“ („Der gewissenlose Voda Alexander“), 1785 vom Fürsten Georgios N. Sutsos verfasst (Ausgabe von D. Spathis 1995). Bei der Bühnenperson Feraris dürfte es sich um einen Westeuropäer handeln, der ähnlich wie Théodore Blanchard, dem Verfasser der enkomiastischen Les Mavroyéni. Essai d'une étude additioneile a l'histoire modern de la Grèce, de la Turquie, la Roumanie, herausgegeben erst Paris 1896, im Dienste des Voevoden gestanden hat.

6 Seine Person käme als Alternativlösung für die Autorschaft durchaus in Frage. Solche Gedichte mögen auch zum Tanz in Archontenhäusern zum Vortrag gekommen sein (L. Brad Chisacof: “Closed doors performances of dancing poetry in Walachia at the end of the 18th century”, Revue des Études Sud-est européennes 45, 2007, 207–219), müssen jedoch, ähnlich wie die von J. Chatzipanagioti-Sangmeister entdeckten Versgedichte („Στιχουϱγήματα ϰαι συνταγές από τον 18ο αιώνα: Ο ϰώδιϰας 725 της Γενναδείου Βιβλιοθήϰης“, Göttinger Beiträge zur byzantinischen und neugriechischen Philologie 2, 2002, 23–37) nicht unbedingt Rigas zugeschrieben werden, nur weil ähnliche Gedichte auch in der „Σχολή των ντελιϰάτων εϱαστών“ und in „Έϱωτος αποτελέσματα“ vorkommen. Zu den türkischen Einflüssen auf die mismagies vgl. M. Kappler: Türkischsprachige Liebeslyrik in griechischosmanischen Liedanthologien des 19. Jahrhunderts, Berlin 2002.

7 D. Simonescu (ed.): Cronici şi povestiri române ti versificate (sec. XVII–XVIII), Bucureşti 1967, 225–281.

8 Vgl. jetzt L. Kostova: “Degeneration, Regeneration, and the Moral Parametres of Greekness in Thomas Hope's ‘Anastasius’ or Memoirs of a Greek”, Comparative Critical Studies 4/2 (2007), 177–192.

9 A. Pippidi: «Sur l'agitation révolutionnaire dans les Principiautés roumaines vers 1800». Revue des Études Sud-est européennes 1/2 (1999–2000), 27–38.

10 D. Karaberopulos: „Η Γαλλιϰή ‘Encyclopédie’ ένα πϱότυπο του έϱγου του Ρήγα „Φυσιϰής απάνθισμα'“, Ο Εϱανιστής 21 (1997), 95–128.

11 Ders., „Ιατϱιϰές γνώσεις του Ρήγα Βελεστινλή στο έϱγο του ‘Φυσιϰής απάνθισμα’“, Υπέϱεια 1 (1990), 457–499.

12 „Ο Ρήγας, οι Φαναϱιώτες ϰαι το ‘Σαγανάϰι της τϱέλλας’“, Υπέϱεια 5 (2010), 949–959.

13 Ιώσηπος Μοισιόδαξ, Απολογία, Wien 1780 (Ausgabe A. Angelou, Athen 1976, 32).

Empfehlen


Export Citation